چند روز پیش که در حال وبگردی بودم بطور اتفاقی به وسایتی برخورد کردم که عکس های عاشقانه جالبی داشت .از دیدن عکس ها یی که در سایت بود لذت بود اما عکسی بود که دلم رو به درد آورد.اونو برای شما گذاشتم.
به نظرم این عکس آنقدر گویا است که دیگر نیازی نیست بگویم فقر سبب می شود که افراد زیباترین و بهترین احساسات خود را ندیده بگیرند.زندگی فقیرانه این دختر سبب شده است که کسی به خواستگاری او نیاید .فقر سبب شده است که این دختر هچنان چشم انتظار بماند تا بلکه فرجی الهی رخ دهد و او بتواند ازدواج کند.
در سال های اخیر استفاده ابزاری از مقدسات برای دستیابی به مناصب دنیوی، به شرم آورترین شکل ممکن رسیده است و به نظر می رسد وقت آن رسیده باشد که بزرگان دینی و دلسوزان جامعه واکنشی درخور نشان دهند تا از تعمیق این انحراف بزرگ اعتقادی، اجتماعی و سیاسی جلوگیری شود.
هر چند نمونه های بسیاری از این اپیدمی را می توان در دوران اخیر سراغ گرفت ولی شاید اظهارات حسن بیادی، عضو شورای شهر تهران که در تیم پرسپولیس نیز حضور دارد، توهین آمیز ترین رویکرد به این مساله باشد.
آن طور که روز گذشته رسانه های ورزشی و از جمله روزنامه تخصصی فوتبال، گل، نوشته بودند، حسن بیادی که در سودای ریاست بر فدراسیون فوتبال ایران نیز هست علت کاندیداتوری خود برای ریاست این فدراسیون را چنین بیان کرده است که پس از بازگشت از هیات عزاداری، امام حسین علیه السلام از وی خواسته است کاندیدای انتخابات فدراسیون فوتبال شود: "اربابم امام حسین علیه السلام به من تکلیف کرد در این انتخابات شرکت کنم. وقتی از هیات برگشتم انگار به من الهام شد برای کمک به فوتبال در انتخابات حضور پیدا کنم، حالا هم به خواست اربابم کاندیدا می شوم"!!
براستی چه کسی باور می کند امام حسین علیه السلام بخواهند در انتخابات فدراسیون فوتبال ورود پیدا کنند و در این میان آقای بیادی را به عنوان کاندیدای خویش مکلف به حضور در انتخابات نمایند؟
آیا امام حسین علیه السلام شخصی بهتر و فارغ البال تر از کسی را که مسوولیت سنگین عضویت در شورای شهر پایتخت 10 میلیون نفری را دارد برای ریاست فدراسیون در میان یاران خود (!) نیافته اند؟!
آیا آقای بیادی، قصد اهانت به امام سوم شیعیان را دارد یا آنکه مردم را جمعی نابخرد فرض نموده است که مدهوش چنین ادعاهای بی پایه و اساسی می گردند و لابد برای تبرک، دسته دسته راهی فدرسیون فوتبال می شوند تا بلکه منصوب امام معصوم، حاجت روایشان کند و مریضانشان را شفا دهد؟!
ای کاش، تاملی در این باب می شد که چرا وضعیت جامعه بدین سمت کشیده شده است که افراد حتی برای رییس فوتبال شدن نیز اجازه می دهند از مقدس ترین مقدسات هزینه کنند و تاسف بار تر آنکه کسی هم حتی زعمای دین هم جلو دارشان نشود ؟
گاه و بی گاه در رسانه ها خبری منتشر می شود که فلان فیلم در فلان جشنواره خارجی مقام کسب کرده است.در ابتدا هر کس با شنیدن این خبر خوشحال می شود که یک ایرانی در رقابت با دیگر فیلم سازان خارجی رتبه ای حائز اهمیت کسب کرده است.اما وقتی که خود فیلم در ایران پخش می شود بعد از مشاهده فیلم باید دو دستی بر سرت بکوبی که چرا چنین فیلم ضعیف و مزخرفی در یک جشنواره خارجی پخش شده است.
اکثر فیلم های ایرانی که در جشنواره های خارجی مقام می آورند به جز چند فیلم انگشت شمار بقیه فیلم ها وضعیت زندگی ایرانی ها را در بدترین شکل ممکن و با ابتدایی ترین وسایل زندگی نمایش می دهند.
این فیلم ها به اصطلاح سفیر فرهنگی ما در خارج هستند.وقتی ما فیلمی را می سازیم که ایرانی ها را عقب مانده و غریب با امکانات روز دنیا معرفی میکند چه طور انتظار داریم که گردشگر خارجی جذب کنیم؟ چه طور انتظار داریم که خارجی ها در کشور ما سرمایه گذاری کنند؟ تعجب نکنید حرفهای من در مورد گردشگر خارجی و سرمایه گذاری خارجی بی ربط به فیلم سازی نیست.اگر به فیلم های خارجی که در ایران پخش میشوند توجه و دقت کنید مشاهده می کنید که در اکثر فیلم هایشان برخلاف فیلم سازان ایرانی همواره جاهای دیدنی و صنعتی و امکانات کشورشان را در فیلم هایشان به نمایش می گذارند.حالا زمانی که منِ نوعی این فیلم ها را می بینم علاوه بر این که با فرهنگ آن کشور آشنا میشوم با جاهای دیدنی و امکانات کشورشان هم آشنا میشوم و برای بازدید به آن کشور سفر میکنم.
آقا مگه توریست جذب کردن چه طوریه؟ یکی از راه های آن همین فیلم سازی است.
باور کنید من وقتی این فیلم ها را با فیلم های ایرانی مقایسه می کنم ، واقعا افسوس می خورم .افسوس که چرا ما ایرانی ها چه قدر انتقال فرهنگ مان به خارجی ها ضعیف عمل می کنیم.
در این چند سال اخیر و بویژه در این یکی دوسال اخیر ، اگر به فیلم های نمایش داده شده در تلویزیون دقت کرده باشید،دیده اید که بیش از 98 درصد برنامه ها و فیلم هایی که پخش میشود در دکور آنها از آخرین وسایل روز دنیا استفاده میشود.
در اکثر فیلم ها ، خانه هایی بزرگ با تلویزیونهای بزرگ LCD (که قیمتی ناقابل حدود 1،700،000 و یا 2،000،000 دارند!) و یا مبلمان های شیک ،آخرین وسایل روز آشپزخانه از قبیل قهوه ساز ،ماکروفر ویخچالهای دوقلوی مدرن و وسایل بسیار دیگری که برای یک خانه لازم است، نمایش داده میشود.
البته از یک جهت خیلی خوب است که انسان در زندگی اش از آخرین آمکانات روز دنیا استفاده کند اما این جور چیز ها برای کشوری مانند ایران که فقط حدود 20 درصد جمعیت کشور سرمایه دار هستند و بقیه مردم یا زندگی متوسطی دارند و یا زیر خط فقر هستند، نمایش این جور فیلم ها بیشتر تجمل گرایی را بین مردم گسترش میدهد.
این تجمل گرایی بیشتر به ضرر دولت و کشور ماست.میپرسید چرا؟جواب ساده است. همین تلویزیونهای LCD که در تمام برنامه های صداو سیما از آنها استفاده میشود محصول کشورهای خارجی از جمله کره جنوبی و ژاپن است.زمانی که مصرف این جور کالاها در کشور زیاد شود دولت این وسایل را بیشتر وارد میکند یا بهتر است بگویم صادرات کشورهای خارجی به ایران افزایش می یابد و این از لحاظ اقتصادی به ضرر ایران است.البته این فقط نمونه کوچک و ساده ای بود که از تبلیغ و گسترش تجمل گرایی در کشور بوجود آمده و خواهد آمد.
البته باز هم تکرار می کنم من خودم شخصا با استفاده از امکانات روز دنیا هیچ مشکلی ندارم و خودم طرفدار استفاده بالقوه از امکانات روز دنیا هستم.کما اینکه وقتی خودم استودیو های صدا و سیما را می بینم که فقط با یکی دوتا تلویزیون LCD چهره ای جدید و آبرومند پیدا کرده اند به خودم می بالم. اما مشکل من در مورد فیلم های ایرانی است که از صداو سیما و یا سینما پخش میشود. آدم وقتی این فیلمها را میبیند و زندگی خودش را با آن مقایسه می کند ، بیشتر حسرت میخورد. حسرت که چرا او این وسایل مدرن را در اختیار ندارد.
جالب است ما برای کشور خودمان وقتی فیلم و سریال می سازیم همواره زندگی های رویایی را نمایش میدهیم که در آنها بهترین و به روز ترین امکانات دنیا وجود دارد.اما وقتی قرار است در یک جشنواره خارجی شرکت کنیم فیلم هایی را می سازیم که یک خانواده ایرانی را در بدترین وضع ممکن مانند زندگی یک کارتن خواب نشان میدهد. و این واقعا مایه تاسف است. (ادامه دارد).
این خبر چون جالب بود براتون گذاشتم .البته من خودم معتقدم این خبر درست است.چون اگر این جوری نبود اسرائیل بارها به ایران حمله کرده بود.
اگر ایران مورد حمله نظامی آمریکا یا اسرائیل قرار بگیرد ، اولین پاسخ فوری ایران ، شلیک 600 موشک به سمت اهدافی در اسرائیل خواهد بود .
به گزارش عصرایران یک سایت خبری عرب زبان با اعلام این مطلب افزود: در حال حاضر 600 موشک ایرانی به سمت اسرائیل نشانه گیری شده است و این خبری است که مقامات ایرانی تمایل داشته اند از طریق واسطه های عربی و اروپایی در اختیار تل آویو قرار دهند .
"الملف" افزود: ایران نه تنها تصمیم دارد در صورت حمله به خاکش دست به اقدام متقابل بزند بلکه تهدید کرده است که اگر هم پیمان منطقه ای اش ، سوریه، نیز مورد تهاجم قرار بگیرد ، موشک های شهاب 3 خود را شلیک خواهد کرد.
این موشک ها با برد دستکم 1300 کیلومتر قادر هستند به راحتی تمام نقاط اسرائیل از جمله نیروگاه اتمی دیمونا را هدف قرار دهند .
به نوشته این سایت، ایران در سال های اخیر شهاب 3 را پیشرفته تر کرده و دقت هدف گیری و قدرت تخریبی آن را تا حد قابل ملاحظه ای بالا برده و اکنون در حال کار بر روی پروژه شهاب 4 است ؛ هر چند که شایعاتی پرامون تکمیل شهاب 4 نیز منتشر شده است .
این گزارش همچنین مدعی است یگان های موشکی ایران که از رهگذر تولید انبوه موشک در کشورشان ، بسیار غنی هستند ، بر روی هر پایگاه نظامی آمریکا در عراق ، 10 الی 15 موشک را تنظیم و آماده شلیک کرده اند .
ایرانی ها بارها اعلام کرده اند بر خلاف حکومت صدام ، در برابر هر گونه حمله ای به کشورشان واکنش سریع و قاطعانه ای خواهند داشت و منتظر راه های بیهوده ای مانند مداخله سازمان های بین المللی نخواهند بود .
عراق در ماجرای حمله نیروی هوایی اسرائیل 1981به نیروگاه اتمی اوسیراک در 18 کیلومتری بغداد که به تخریب این مجموعه هسته ای انجامید ، واکنشی نشان نداد .
همچنین در جریان اشغال این کشور و سقوط حکومت صدام نیز مقاومتی از سوی ارتش عراق صورت نگرفت و مهجمان به سادگی توانستند ظرف 23 روز به بغدا برسند .
الملف می نویسد: بر خلاف حکومت عراق ، نظامیان ایرانی به ویژه سپاه پاسداران ، اصرار دارند که اگر حمله ای علیه ایران صورت بگیرد ، باید به مهاجم و یاری دهندگان مهاجم تاخت . آنها اخیراً حتی در مقابل "تئوری حمله پیشدستانه آمریکا" از "تئوری دفاع پیشدستانه" سخن می گویند .
بنا به گزارش "الملف" ، آمریکایی ها ، تهدید ایران به اقدام متقابل را جدی می گیرند و از آنجا که نتوانسته اند ارزیابی دقیق از توانایی واقعی نظامی ایران داشته باشند ، "بسیار محتاط" عمل می کنند ؛ این درحالی است که آنها پیش از حمله به عراق ، توانستند در قالب بازرسی های سازمان ملل از بی خطر بودن ارتش عراق اطمینان حاصل کنند و با خیال آسوده سربازان خود را به این کشور بفرستند ولی اقدام مشابه درباره ایران برای آنها در حکم "قماری با آینده مه آلوده" است زیرا بازرسی های جهانی که آمریکا در نظر داشت به کل مراکز نظامی ایران تعمیم دهد و در مواردی هم موفق شد ، با روی کار آمدن رئیس جمهور احمدی نژاد ، به تاسیسات هسته ای ایران محدود شد و روش آزموده شده در عراق درباره ایران متوقف ماند .